Έξι βασικά συμπεράσματα για το μέλλον των ΤΕΑ

Πολλά ήταν τα μηνύματα από κορυφαίους ανθρώπους της αγοράς, θεσμικούς και πολιτικούς παράγοντες στην 1η μέρα του 2ου Συνεδρίου Επαγγελματικής Ασφάλισης, με κεντρική ομιλία αυτή του νομπελίστα οικονομολόγου Σερ Χριστόφορου Πισσαρίδη.

Ομιλητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό ανέλυσαν την τρέχουσα κατάσταση, το ρυθμιστικό πλαίσιο για τον 2ο πυλώνα ασφάλισης, τα ζητήματα που χρίζουν διευθέτησης και τα οφέλη που προσφέρουν τα ΤΕΑ σε εργαζόμενους, επιχειρήσεις και οικονομία συνολικά.

Διαβάστε αναλυτικά: 2ο Συνέδριο Επαγγελματικής Ασφάλισης: Όλες οι κομβικές ομιλίες και τοποθετήσεις της 1ης ημέρας

Συνοψίζοντας λίγα από τα βασικά συμπεράσματα της 1ης μέρας μπορούμε να σημειώσουμε πως: 

– Ο 2ος πυλώνας επαγγελματικής ασφάλισης αναδεικνύεται σε «κρίσιμο παράγοντα ευημερίας στην κοινωνία», όπως επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Κωστής Χατζηδάκης.

-Διαμορφώνονται προϋποθέσεις ανάπτυξης του 2ου πυλώνα ασφάλισης με τη μείωση των εισφορών προς τον 1ο πυλώνα και τις «εξωτερικότητες», σύμφωνα με τον κ. Πάνο Τσακλόγλου, που αναμένεται να δημιουργήσει ο νέος κεφαλαιοποιητικός φορέας του 1ου πυλώνα (π.χ. εκπαίδευση των εργαζομένων στην έννοια της μακροχρόνιας αποταμίευσης)

– Κοινή παραδοχή, όπως τόνισαν οι ομιλητές στο συνέδριο, αποτελεί η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου, ενιαίου και αποτελεσματικότερου εποπτικού οργάνου του 2ου πυλώνα. Ειδικότερα, η ΤτΕ με την τεχνογνωσία της, έθεσε τον εαυτό της στη διάθεση του Υπουργείου. Από την άλλη πλευρά, υπήρξε αναγνώριση ότι απαιτείται η δημιουργία μίας νέας εποπτείας για το νέο κεφαλαιοποιητικό φορέα ταυτόχρονα με την ίδρυσή του.

-Παράλληλα, αναγνωρίζεται η σημαντικότητα των πολύ-εργοδοτικών ταμείων επαγγελματικής ασφάλισης. Τα πολύ-εργοδοτικά ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν οικονομίες κλίμακος και να εφαρμόσουν βέλτιστες εταιρικές πρακτικές διακυβέρνησης ενώ ταιριάζουν στην ελληνική επιχειρηματική πραγματικότητα. Όπως όμως επισημάνθηκε, η δυνατότητα αυτή για να υλοποιηθεί απαιτεί νομοθετική παρέμβαση.

-Από την άλλη πλευρά, πεποίθηση αποτελεί το γεγονός ότι ο 2ος πυλώνας δεν είναι ανταγωνιστικός σε σχέση με τον 1ο, αλλά συμπληρωματικός. Παρά όμως την αναγνωριζόμενη συμπληρωματικότητά τους, δεν διαφαίνεται η προοπτική συνεργειών μεταξύ τους με αφορμή την κεφαλαιοποιητική μεταρρύθμιση της επικούρισης.

-Κατά τα άλλα, η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το μοντέλο ανάπτυξης της Ευρώπης με στόχο να ωφεληθεί από αυτό. Δεν πρόκειται για τυφλή υιοθέτηση, αλλά για μία έξυπνη προσαρμογή του μοντέλου flexsecurity στα ελληνικά δεδομένα το οποίο θα εκμεταλλεύεται τα πλεονεκτήματα της χώρας (πολιτιστική κληρονομιά, πρώτες ύλες, υψηλές δυνατότητες καταπολέμησης κλιματικής αλλαγής κλπ.). Σε κάθε όμως περίπτωση, μία τέτοια κατεύθυνση αφορά καθολικές και όχι αποσπασματικές και ασυσχέτιστες πολιτικές.