ΣΔΙΤ: Ποιος θα «ξεκολλήσει τη βελόνα

της Έλενας Ερμείδου

Θεατρική παράσταση χωρίς θεατές θα καταλήξει να γίνει το επίμαχο θέμα των συμπράξεων μεταξύ κράτους και ιδιωτών. Λόγια, θεωρίες, σενάρια, τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται, έργα δεν γίνονται.

Ξαναείδαμε και ξανακούσαμε πολύ πρόσφατα σε μεγάλο συνέδριο που μίλησαν στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς ότι τα προβλήματα παραμένουν στην υγεία, οι πολίτες δεν σταματούν να πληρώνουν από την τσέπη τους. Η ιδιωτική συμμετοχή στο δημόσιο σύστημα φτάνει κάπου στο 40%, με το 90% αυτής να προέρχεται απευθείας από την τσέπη των πολιτών.

Πόσα χρόνια διαρκoύν οι συζητήσεις αυτές;

Από την ημέρα που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και έπρεπε να γίνουν μεταρρυθμίσεις για να βρεθεί το διαθέσιμο εισόδημα ακούμε ότι τα ΣΔΙΤ θα δώσουν λύση.

Ο Covid-19 επανέφερε τις θέσεις των ασφαλιστικών και πάλι στο προσκήνιο. Ο συμπληρωματικός ρόλος των ασφαλιστικών εταιρειών δεν έχει αναγνωριστεί –δεν έχει αξιοποιηθεί και η τεχνογνωσία που έχουν πάνω σε θέματα υγείας.

Τα DRGs, τα ιατρικά πρωτόκολλα, στην Ελλάδα, είναι «ψιλά γράμματα». Επιλέγονται οι ακριβότερες εξετάσεις, ανεβαίνει το κόστος. Κατά το ίδιο σκεπτικό, φαίνεται, δεν απαιτείται η αξιολόγηση των ιδιωτικών νοσοκομείων των κλινικών.

Ποιος καρπώνεται τα οφέλη και γιατί πάντα αφήνουμε ουρές;

«Ενώ έχουμε εξαίρετους γιατρούς, δεν έχουμε σύστημα υγείας. Ανακαλύψαμε τον κ. Τσιόδρα τώρα και τον χρησιμοποιούμε ως βιτρίνα για να καλύψουμε τις ατέλειες του υγειονομικού συστήματος» υπογράμμισε ο πρόεδρος της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Δύο είναι τα  κύρια βήματα: Το υπουργείο να έχει επιτελικό ρόλο σχεδιασμού, παρακολούθησης, πιστοποίησης των γιατρών και μονάδων σε τακτική βάση. Να συμπράξει ο ΕΟΠΥΥ με την ιδιωτική ασφαλιστική αγορά, ώστε τα δισεκατομμύρια που δαπανώνται από τις τσέπες των πολιτών να μετατραπούν σε ασφαλιστικό προϊόν.

Και κάτι ακόμα τα πρόσωπα που έχουν αναλάβει ρόλους να τους εκπληρώνουν τόσο από την ιδιωτική ασφάλιση όσο και από την Πολιτεία.

Το να γατζώνεσαι σε πράγματα που λες ότι θέλεις, χωρίς να κάνεις, δεν είναι πίστη, είναι απλώς τεμπελιά και έλλειψη αποφασιστηκότητας.