«Σφυρίζουν» αδιάκοπα στα αυτιά μου

Δύο μήνες τώρα, «σφυρίζουν» ότι έρχεται συγκέντρωση στην αγορά. Το λένε από παλιά, και κίνηση δεν γίνεται, σφίγγει όμως ο κλοιός έξωθεν για αλλαγές.

Οι run-off εταιρείες «έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια τους», αλλά κουράζονται και να κάθονται να ακούν τα ίδια και τα ίδια, οι εταιρείες διαχείρισης ζημιών έχουν τοποθετηθεί καλά, πράκτορες και μεσίτες αναμένουν τα νεότερα και σχολιάζουν θέτοντας πολλά ερωτήματα. Τις συμβουλευτικές ας τις αφήσουμε, για την ώρα, έχουν κι αυτές τον ρόλο τους…

Είναι αυτή η ασφαλιστική; Είναι η άλλη; Στη Συγγρού, στην Κηφισίας; Αν υπήρχαν και σε άλλες περιοχές, η «τσιμπίδα» θα τις έπιανε. Στην επαρχία πάντως τρέχουν πιο γρήγορα τα νέα ή τα κουτσομπολιά.

Είναι καλό ή κακό ο κλάδος, στην Ελλάδα, να είναι μια μερίδα, και οι άνθρωποί του να εικάζουν, να υποψιάζονται τον γείτονα στη Συγγρού όταν η αποχώρηση ή η αναδιάρθρωση μίας ή πάνω από μίας εταιρείας μπορεί να λάβει χώρα στην κεντρική μας λεωφόρο; Υπάρχει αυτή η λεωφόρος, υπάρχουν κι άλλες δυο-τρεις…

Δεν είναι καλό για τον κλάδο να ακούγονται αρνητικά σχόλια, δεν κάνει καλό να αναπαράγονται ψευδείς ειδήσεις. Είναι αλήθεια καλό να ακούγονται ψιθυριστά, και με υπονοούμενα, σχόλια για ασφαλιστικές επιχειρήσεις που είναι μια χαρά; Πόσο μεγάλο είναι το ρίσκο να αναλάβεις έναν κίνδυνο που, αν τον αμελήσεις, αργότερα θα γιγαντωθεί;

Ο κλάδος χρειάζεται να ανοίξει και να γράψει δουλειές, έτσι δεν είναι;