Η έννοια των ασφαλιστικών αναγκών του πελάτη

Από τον Οδηγό διαμεσολάβησης 2018

Η ανάλυση των ασφαλιστικών αναγκών του πελάτη, η οποία θεσμοθετήθηκε με το ΠΔ 190/2006, δεν είναι κάτι καινούργιο. Εδώ και πολλές δεκαετίες, αποτελεί τη βάση του σχεδιασμού ασφαλιστικών προγραμμάτων που προσφέρονται στους καταναλωτές από πραγματικούς μεσίτες ασφαλίσεων και από σωστούς επαγγελματίες πράκτορες και ασφαλιστικούς συμβούλους. Ειδικότερα στους κλάδους Ζωής και Υγείας, οι εκπαιδευμένα ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, κυρίως των εταιρικών δικτύων, δεν προχωρούσαν σε οποιαδήποτε προσφορά προς τους πελάτες τους αν προηγουμένως δεν ανέλυαν λεπτομερώς και με συγκεκριμένη μεθοδολογία τις ατομικές και οικογενειακές ασφαλιστικές τους ανάγκες. Είχαν σχεδιαστεί ακόμη και μηχανογραφικές εφαρμογές, πρωτοποριακές για την εποχή τους, για την επιβοήθηση των ασφαλιστικών δικτύων στην ανάλυση και καταγραφή των ασφαλιστικών αναγκών μιας οικογένειας και των απαιτούμενων ασφαλιζόμενων κεφαλαίων. 

Συνεπώς, η θεσμοθέτηση με το ΠΔ 190/2006 της ανάλυσης των ασφαλιστικών αναγκών, που εξειδικεύθηκε με την Πράξη 31/30-9-2013 της Τραπέζης της Ελλάδος, δεν αποτελούσε κάτι καινούργιο, αλλά δυστυχώς φθάσαμε στο άλλο άκρο! Ανάλυση αναγκών για κάθε ασφάλιση που πραγματοποιείται, ακόμη και για την προσθήκη μιας οδικής βοήθειας σε ένα υπάρχον ασφαλιστήριο οχήματος… 

Αυτή η υπερβολή κατέστησε ουσιαστικά ανενεργή την υποχρέωση της ανάλυσης των ασφαλιστικών αναγκών σε μεγάλο ποσοστό των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, κυρίως των ανεξάρτητων διαμεσολαβητών, που δραστηριοποιούνται κυρίως στις κατά ζημιών ασφαλίσεις και λιγότερο στους κλάδους Ζωής και Υγείας. 

Ελπίζουμε ότι με την ψήφιση του νέου νόμου, με την ενσωμάτωση της IDD και την κωδικοποίηση όλων των νομοθετημάτων και των σχετικών πράξεων για την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση, θα αξιολογηθεί και πάλι η έννοια των «ασφαλιστικών αναγκών» και η αναγκαιότητα διερεύνησής τους, ώστε να καταστούν πραγματικό εργαλείο ανάπτυξης εργασιών και όχι υποχρεωτική γραφειοκρατική διαδικασία.