Οι θέσεις της ΕΑΔΕ για το ασφαλιστικό και τις συντάξεις

 

Τις θέσεις της για το ασφαλιστικό κοινοποίησε η ΕΑΔΕ σε εκδήλωση που έκανε το Σάββατο για την ενημέρωση των μελών της σχετικά με τις εξελίξεις που επηρεάζουν τη διαμεσολάβηση και τα θέματα που καλούνται να διαχειριστούν τα συλλογικά όργανα, όπου και συμμετείχαν ο κ. Δ. Γαβαλάκης, πρόεδρος της ΕΑΔΕ, ο κ. Γ. Χατζηθεοδοσίου, πρόεδρος του ΕΕΑ, η κα Δ. Λύχρου, πρόεδρος της ΕΕΑΕ και ο κ. Π. Λελεδάκης, πρόεδρος του ΠΣΑΣ. Στην Ελλάδα η ασφαλιστική Διαμεσολάβηση αριθμεί 10.000 περίπου επαγγελματίες και αποτελεί βασικό μοχλό λειτουργίας της ασφαλιστικής βιομηχανίας. Όπως αναφέρει η ΕΑΔΕ η καθημερινή επαφή με τους πολίτες, η καταγραφή των απόψεών  για τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης και η τεχνική γνώση, λόγω του επαγγέλματος,  δίνουν την δυνατότητα στην Ένωση να έχει καθαρή άποψη για το πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί , στο γενικό του πλαίσιο, το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό.

Οι θέσεις της ΕΑΔΕ:

Η αρχή των 3 πυλώνων ασφάλισης αποτελεί κατ΄ αρχήν τη βάση της αντιμετώπισης του προβλήματος, συνδυαζόμενη με ξεκάθαρο προσδιορισμό των ορίων και με συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο για τον κάθε πυλώνα ξεχωριστά.

Η αρχή της αλληλεγγύης των γενεών μέσω της αναδιανομής και η εγγύηση του κράτους στη βασική σύνταξη πρέπει να αποτελούν τις βασικές αρχές του 1^ου πυλώνα.

Το επιπλέον ποσό της βασικής σύνταξης θα πρέπει να προσδιορίζεται με βάση τις δυνατότητες του Ταμείου. Η συγκεκριμένη ρήτρα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής.  Επιπλέον ένας διαφορετικός υπολογισμός της σύνταξης για την περίπτωση μεταβίβασης του δικαιώματος ή όχι, μετά θάνατον, και με βάση την ηλικία του/της συζύγου, εξασφαλίζει δικαιότερη κατανομή των συνταξιοδοτικών παροχών.

Στην περίπτωση των αυτοαπασχολούμενων,  οι εισφορές για τον Κλάδο Σύνταξης θα πρέπει να καθορίζονται από κατηγορίες ασφάλισης, όπου η ένταξη των ασφαλισμένων θα είναι  συνδυασμός των ετών στην ασφάλιση (ως ελεύθεροι επαγγελματίες) αλλά και του εισοδήματος, με καθορισμό ανώτατου πλαφόν ανά κλίμακα εισοδήματος, ώστε, αθροίζοντας φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές, να εξασφαλίζεται ότι θα υπάρχει δυνατότητα από το διαθέσιμο εισόδημα κάθε πολίτη, να χρηματοδοτείται ο 2^ος και 3^ος πυλώνας ασφάλισης για το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων.

Απαιτείται εκσυγχρονισμός του νόμου για τη λειτουργία του 2^ου πυλώνα   –   που αφορά τα Επαγγελματικά Ταμεία –  όπου θα συμπεριλαμβάνεται και ο ρόλος της Ιδιωτικής Ασφάλισης τόσο στον τομέα της διαχείρισης των αποθεματικών από πλευράς Ασφαλιστικών Εταιρειών, όσο και στη παρέμβαση της  Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης για την προώθηση των ωφελειών από την ίδρυση και τη διαρκή ανάπτυξή τους.

Τα Ταμεία Ασφάλισης στον τομέα της συνταξιοδότησης θα μπορούσαν να περιορισθούν στα δύο.

 

Η διάκριση θα είναι Μισθωτοί και Αυτοαπασχολούμενοι.

Στόχος θα πρέπει να είναι η σταδιακή μετατροπή των σημερινών Επικουρικών Ταμείων σε Επαγγελματικά, σε βάθος 10ετίας και η παράλληλη θέσπιση φορολογικών κινήτρων για τον 3^ο πυλώνα, χωρίς άμεσο δημοσιονομικό κόστος.

Τα οφέλη των συγκεκριμένων κινήτρων θα αποδίδονται τμηματικά μετά από 5ετή τήρηση των ατομικών συμβολαίων, ώστε να εξασφαλίζεται   ο κατ΄ ελάχιστον 10ετής Μ.Ο. ζωής τους, δίνοντας σαφή κατεύθυνση ενίσχυσης της μακροχρόνιας αποταμίευσης και της δημιουργίας ατομικών συνταξιοδοτικών λογαριασμών.

Ενδεικτικά αναφέρουμε φοροαπαλλαγές για τα ασφάλιστρα αποταμιευτικών και συνταξιοδοτικών προγραμμάτων, τις οποίες όμως ο ασφαλισμένος θα τις δικαιούται μετά την πρώτη 5ετία λειτουργίας του συμβολαίου του και εφόσον παραμένει σε ισχύ,  θα αυξάνεται για κάθε επόμενο έτος ισχύος του συμβολαίου, έως την 15ετία.

Με όλα τα ανωτέρω θα υπάρξει ενθάρρυνση  νέων επαγγελματιών για την είσοδό τους με νόμιμο τρόπο στην αγορά εργασίας, με διαμόρφωση συνθηκών ασφαλιστικής συνείδησης που δεν θα στηρίζονται μόνο με εκπτώσεις των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και με την θέσπιση bonus κατά την συνταξιοδότησή τους, εάν η είσοδος στην εργασία καταγράφεται πριν την ηλικία των 30 ετών.

Στον τομέα των εισφορών για τις παροχές υγείας, πεποίθηση μας είναι ότι δεν πρέπει να υπολογίζονται ως ποσοστό στο εισόδημα (6,95 % στο υπό διαμόρφωση σχέδιο νόμου) αλλά να ορίζονται σε συγκεκριμένο ποσό. Άλλωστε η παροχή είναι συγκεκριμένη και ίδια για όλους του ασφαλισμένους.

Τέλος προτείνουμε να συνεχιστούν οι συζητήσεις που είχαν ξεκινήσει το 2012  και που σύντομα και άδοξα σταμάτησαν, για την σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού φορέα στο χώρο των Δημόσιων Νοσοκομείων, ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους ασφαλισμένους, με πρόσθετο ασφάλιστρο, να βελτιώνουν τις συνθήκες νοσηλείας τους.