Insurance World Το Πληρέστερο Ασφαλιστικό Portal. Ό,τι συμβαίνει στον ασφαλιστικό κόσμο γράφεται εδώ!
Οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, τα ΣΔΙΤ και τα ομόλογα καταστροφών, μπορούν να δώσουν λύσεις στις ασφαλίσεις μεγάλων φυσικών καταστροφών, είπε ο κ. Δημήτρης Ζορμπάς, διευθύνων σύμβουλος της Συνεταιριστικής Ασφαλιστικής μιλώντας στην ανοικτή συζήτηση που διοργάνωσαν τα σωματεία EEAE-ΕΣΑΠΕ-ΣΕΜΑ.
Ο κ. Ζορμπάς επικαλέστηκε μάλιστα το παράδειγμα της Ιταλίας όπου όπως είπε έχουν εκδοθεί ομόλογα καταστροφών. Είπε όμως ότι αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να λυθούν από κοινού με την πολιτεία εκφράζοντας τη λύπη του, γιατί κατά τη γνώμη του «στην πολιτεία αρέσει να έχει το ρόλο του δότη, ανεξαρτήτως από κόμματα».
Έκανε μάλιστα αναφορά στον αρχαίο φιλόσοφο Σωκράτη, απαριθμώντας τις προσπάθειες επικοινωνίας που έχουν γίνει από τον ασφαλιστικό κόσμο, σε πλήθος περιπτώσεων. Όπως είπε:
«Ο Σωκράτης έλεγε ότι για να φτάσεις σε ένα στόχο υπάρχουν 7 δρόμοι. Εμείς λοιπόν οφείλω να σας πω ότι έχουμε εξαντλήσει τους 7 δρόμους πηγαίνοντας προς στην πολιτεία, η οποία είναι απαραίτητη προκειμένου να πάρει θέση μαζί μας και να επιλύσει κάποια προβλήματα.
Πηγαίναμε κάθε φορά με διαφορετικό επιχείρημα, η μία ήταν η υποχρεωτικότητα, η άλλη ήταν τα κίνητρα τα φορολογικά, ακούσαμε χθες για τον ΕΝΦΙΑ. Οφείλω να σας πω ότι έχουν γίνει πάρα πολλές ενέργειες. Ενδεχομένως ο κόσμος να μην έχει λάβει γνώση για όλες αυτές- γιατί συνήθως μας αρέσει να ανακοινώνουμε το αποτέλεσμα, γιατί τα λόγια δεν πείθουν αν δεν συνοδεύονται από έργα. Άρα ανακοινώνουμε τα αποτελέσματα.
Δυστυχώς, αποκομίζω και εγώ την ίδια εικόνα που σχηματίσατε και εσείς, η πολιτεία, ανεξαρτήτου κόμματος, της αρέσει να έχει το ρόλο του δότη. Να δίνει. Άρα λοιπόν όταν γίνεται μια ζημιά της αρέσει να δίνει 5, 10, 100 χιλιάδες, να δίνει σκηνές, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής: ότι την ίδια αυτή στιγμή στην Κρήτη ζουν άνθρωποι στις σκηνές μετά το σεισμό που έγινε.
Άρα πρέπει η πολιτεία να καταλάβει, όταν θέλουμε 1,3 δισ. ευρώ για να καλύψουμε μέσω κρατικού προϋπολογισμού μια μεγάλη ζημιά που έγινε, αν μας δώσουν 100 εκατομμύρια φοροαπαλλαγή, θα λυθεί στη μεριά της ιδιωτικής ασφάλισης. Είναι μια πολύ απλή και κατανοητή συνθήκη για να γίνει. Δυστυχώς δεν την καταλαβαίνουν όλοι».
Το πρόβλημα της μικρής αγοράς και οι εναλλακτικές λύσεις
Ο κ. Ζορμπάς σημείωσε, ότι τα προβλήματα με την ανάληψη κινδύνου στις φυσικές καταστροφές μεγάλης κλίμακας, επιδεινώνονται από το γεγονός ότι έχουμε μια μικρή αγορά. Όπως είπε όμως και αυτό μπορεί να ξεπερασθεί με άλλες λύσεις, όπως με τα ΣΔΙΤ και τα ομόλογα καταστροφών. Είπε συγκεκριμένα:
«Τώρα αν μπορεί η ασφαλιστική αγορά να σηκώσει αυτό το πράγμα… Είναι γεγονός πως η ασφαλιστική μας αγορά είναι μικρή και εκεί οφείλεται και η δυστοκία στο να δίνουμε λύσεις σε όλες τις καλύψεις. Γιατί όταν πας να αγοράσεις αντασφαλιστικό κάλυμμα, δεν είναι οι… αντασφαλιστές, «έλα πάρε ότι θέλεις». Πιο εύκολα κλείνονται συμφωνίες αν είναι μεγάλοι στόχοι, μεγάλες οι προοπτικές. Δυστυχώς, όσο είμαστε μικρή αγορά θα έχουμε αυτά τα προβλήματα.
Μπορούν όμως να καλυφθούν αυτοί οι κίνδυνοι γιατί υπάρχουν και άλλα εργαλεία. Υπάρχουν τα cat bonds, τα οποία πρέπει να τα δούμε κάποια στιγμή. Η Ιταλία σαν χώρα, γνωρίζω πολύ καλά ότι το έχει κάνει και σε επίπεδο αγοράς και σε επίπεδο εταιρειών- υπάρχουν αυτή τη στιγμή ασφαλιστικές εταιρείες που έχουν εκδώσει cat bonds.
Υπάρχουν τα ΣΔΙΤ όπου μπορούμε να συνυπάρξουμε σε μερικούς τομείς. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι θα ασφαλίσουμε επιλεκτικά, γιατί πλέον θα οδηγηθούμε σε μια αντεπιλογή που δεν θα τη θέλει κανένας. Άρα πιστεύω ότι με τη κοινή δουλειά όλων, με μια καλύτερη αγορά, με μια συντονισμένη κίνηση ίσως ανακαλύψουμε το δρόμο του Σωκράτη…»
Η σημασία του ανθρώπινου παράγοντα
Αναφέρθηκε τέλος ο κ. Ζορμπάς, στη σημασία του ανθρώπινου παράγοντα και της διαμεσολάβησης με μία μικρή ιστορία από τις δημόσιες βιβλιοθήκες της Αγγλίας: «Κάποτε σε μια βιβλιοθήκη στην Αγγλία έγινε ένα πείραμα. Την πρώτη εβδομάδα του πειράματος η βιβλιοθήκη δεν άλλαξε τίποτα. Πήγαιναν οι άνθρωποι να πάρουν ένα βιβλίο, οι υπάλληλοι ήταν πολύ σωστοί αλλά τυπικοί, δεν κοίταζαν τον πολίτη στα μάτια, ήταν ευγενείς αλλά απόμακροι.
Μετά από μία εβδομάδα ρωτούσαν τους πολίτες πως τους φάνηκε η βιβλιοθήκη και αυτοί έλεγαν ότι δεν έχει πολλά βιβλία, τα καθίσματα ήταν άβολα, ο φωτισμός είναι χαμηλός, υπάρχουν πολλά προβλήματα.
Την επόμενη εβδομάδα χωρίς να αλλάξει τίποτα στη βιβλιοθήκη οι υπάλληλοι πρόσεχαν καλύτερα τους πολίτες, τους αντιμετώπιζαν ζεστά με ένα γλυκό λόγο, προσφέροντας την βοήθεια τους.
Ρωτώντας μετά τους πολίτες την γνώμη τους για την βιβλιοθήκη οι πολίτες έλεγαν ότι τα βιβλία είναι πολλά και καλά, τα φώτα πολύ ικανοποιητικά και τα καθίσματα πολύ καλά. Όλα τέλεια. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι όσο και να προχωρήσει η τεχνολογία, ότι και να κάνουμε η ανθρώπινη επαφή δεν πρόκειται ποτέ να υποκατασταθεί με κανένα Ερμή και καμιά ψηφιακή πλατφόρμα…».
