INTERAMERICAN: Ιστορίες από το «ημερολόγιο» των οδηγών στην Οδική Βοήθεια

Αντώνης Καριωτάκης, Trainer and overall support Αθηνών

Γεράσιμος Μπέλλας, senior driver

Μιχάλης Μπούρχας, senior driver

Βρίσκονται κάθε μέρα στο δρόμο και βιώνουν πολλαπλά τις συνθήκες που δημιουργούν εκνευρισμό σε κάθε οδηγό. Όμως κατορθώνουν να διατηρούν στο ακέραιο τον επαγγελματισμό τους.

«Κάθε βλάβη είναι διαφορετική και ανάλογα με αυτήν επηρεάζεται η ψυχολογία των ανθρώπων. Δεν είναι το ίδιο όταν έχει μείνει από μπαταρία και όταν έχει ένα ατύχημα. Το αυτοκίνητο είναι αγαθό πρώτη ανάγκης και στους περισσότερους ανθρώπους είναι απαραίτητο – δεν μπορούν να φανταστούν άλλον τρόπο για να μετακινηθούν, να  πάνε στη δουλειά τους, να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της οικογένειάς τους κλπ. Έτσι, σε μία σύγκρουση, ο καθένας θέλει επιτακτικά να αποζημιωθεί και να φτιάξει το αυτοκίνητό του. Ο πελάτης που δεν ευθύνεται για ένα ατύχημα και ξέρει πως δουλεύουμε, είναι συνήθως ήρεμος. Αν δεν ξέρει τον τρόπο που δουλεύουμε, είναι καθήκον μας να τον καθησυχάσουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Όλο το μυστικό στη δουλειά των συναδέλφων είναι να αποφορτίζουμε τους ασφαλισμένους μας. Φέρνουμε τη σιγουριά. Το επάγγελμά μας χρειάζεται υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη», λέει ο Αντώνης Καριωτάκης.

Καθημερινά και δύσκολα περιστατικά

Το 90% των μοτοσικλετιστών πηγαίνει σε διαχείριση ατυχημάτων. Και αυτά είναι τα πιο δύσκολα περιστατικά, από την άποψη του όγκου της εργασίας.

«Ορισμένες φορές θα μας τύχει να βρεθούμε σε σημείο που επιβαίνοντες έχουν σωματικές βλάβες. Συνήθως φτάνουμε πριν το ΕΚΑΒ. Σε αυτή την περίπτωση, ασφαλίζουμε το σημείο γύρω από τον τραυματισμένο, κάνουμε την ερώτηση αν έχει κληθεί ασθενοφόρο και καλούμε την τροχαία. Πολύ σημαντική δουλειά είναι να συλλέξουμε στοιχεία. Δηλαδή, βρίσκουμε τους μάρτυρες – είτε ο τραυματίας είναι εκεί είτε έχει φύγει από το σημείο με το ΕΚΑΒ – τους οποίους ρωτάμε για να μας περιγράψουν πως έγινε το ατύχημα. Επίσης φωτογραφίζουμε τον τόπο, τα οχήματα και τις σημάνσεις. Τέλος παίρνουμε τα στοιχεία του τρίτου οχήματος, με το οποίο έγινε το ατύχημα. Αυτά τα στοιχεία πρέπει να τα έχουμε για να τα προωθήσουμε στις αποζημιώσεις και είναι διπλά σημαντικά, γιατί δεν ξέρεις πότε και αν θα είναι σε θέση ο πελάτης για να κάνει τη δήλωση», λένε ο Μιχάλης και ο Αντώνης. « Για να βοηθάμε την ψυχολογία μας, θέλουμε να κρατάμε το καλό σενάριο, ότι ο τραυματίας θα αποκατασταθεί. Εν τω μεταξύ, θέλουμε να είμαστε τυπικοί, αλλά και να νιώθουμε τη δουλειά μας ως λειτούργημα».

Soft skills και εκτός εργασίας

Οι οδηγοί της Οδικής Βοήθειας έχουν περάσει σεμινάρια και εκπαιδεύσεις, μεταξύ των οποίων σεμινάρια για τη διαχείριση άγχους και μαθήματα πρώτων βοηθειών. Η λογική της προσφοράς και της αμεσότητας είναι στοιχεία που διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους και εκτός καθήκοντος. « Στο διάλειμμά μου, καθόμουν σε μία πλατεία για να φάω κάτι. Είδα μία μητέρα να χτυπά το παιδί της. Θέλησα να επέμβω και αμέσως κατάλαβα ότι η μητέρα δεν βιαιοπραγεί. Το παιδί ήταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση γιατί πνιγόταν από ένα κομμάτι μήλο. Έχοντας τις γνώσεις πρώτων βοηθειών, ανέλαβα εγώ. Εκείνη τη στιγμή δεν πρόλαβα να σκεφτώ, αλλά θέλησα να βοηθήσω. Εκ των υστέρων σκέφτηκα την ευθύνη – αν κάτι δεν πήγαινε καλά, θα ζούσα με το βάρος», λέει ο Μιχάλης.

Τα παράξενα

Οι εκπλήξεις και οι ανατροπές δε λείπουν, ειδικά στην καθημερινότητα επαγγελματιών που συναντούν καθημερινά πολλούς ανθρώπους.

«Υπάρχουν περιπτώσεις που ο πελάτης δεν μπορεί να περιγράψει την τοποθεσία που έχει ακινητοποιηθεί το όχημά του, γιατί… δεν ξέρει – και είναι λογικό. Για παράδειγμα, ένας πελάτης μας είχε «μείνει» κάπου στον Μαραθώνα. Ρωτήσαμε τι βλέπει γύρω του.  “Ένα δέντρο”, μας απαντάει. “Που ακριβώς βρίσκεστε”; “Στη σκιά, κάτω από το δέντρο». Ίσως ακούγεται αστείο, αλλά όταν πραγματικά πρέπει να φτάσουμε έγκαιρα για να εξυπηρετήσουμε, έχουμε μεγάλη ευθύνη. Σε τέτοια περιστατικά, το στίγμα του app Drive ON βοηθάει γιατί περιορίζει το εύρος που πρέπει να ψάξουμε», λένε ο Αντώνης και ο Μιχάλης.

Περισσότερα στο interamerican blog