Συστράτευση εταιρειών και δημοσίου για τα ανασφάλιστα

[starbox] Το πρόβλημα των ανασφάλιστων οχημάτων δεν είναι πρόσφατο και είναι λάθος να αποδίδεται στην οικονομική κρίση. Είναι πρόβλημα που ξεκίνησε από λανθασμένη νοοτροπία κατά τις δεκαετίες ‘70 και ‘80 και κορυφώθηκε στην δεκαετία «της ευμάρειας και του χρηματιστηρίου» του ’90 αποδεικνύοντας ότι τελικά είναι θέμα αυτογνωσίας και συνείδησης και όχι χρημάτων.

Τη συγκεκριμένη δεκαετία, όπου ο αριθμός των κυκλοφορούντων οχημάτων αυξήθηκε θεαματικά λόγω και της εισόδου και ανάπτυξης των οικονομικών μεταναστών από γειτονικά κράτη (Αλβανία, Βουλγαρία) αλλά και από πρώην κράτη της Σοβιετικής Ένωσης , τα κυκλοφορούντα αυτοκίνητα έφτασαν στα 6-6,2 εκατ. και απ’ αυτά τα 2 εκατ. αυτοκίνητα ήταν ανασφάλιστα. Είχαμε φτάσει δηλαδή σε αναλογία 1/3 και όχι εξ’ αιτίας οικονομικών λόγων αφού υπήρχαν εισοδήματα και το ελληνικό ΑΕΠ ξεπερνούσε τα 200 δις. Ευρώ (το αντίστοιχο σε δραχμές) αλλά κυρίως λόγω αδιαφορίας.

Σήμερα , η αναλογία αυτή (ανασφάλιστων οχημάτων / συνολικών οχημάτων) διαμορφώνεται σύμφωνα με στοιχεία του επικουρικού σε περίπου 20% δηλαδή 1 προς 5. Αιτία για τη μείωση των ανασφάλιστων ως προς το σύνολο ήταν κυρίως η μείωση του μέσου ασφαλίστρου κατά 30% κατά τα τελευταία 3 χρόνια , σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος αλλά κυρίως η συνειδητοποίηση από τους περισσότερους οδηγούς και ιδιαίτερα από τους νέους οδηγούς ότι η ασφάλιση είναι αναγκαία. Χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί μία μεγάλη καμπάνια και από την ΕΑΕΕ που ξεκίνησε από την δεκαετία του ’90 και κλιμακώθηκε μέχρι σήμερα και από το Επικουρικό , το οποίο κατά τα τελευταία χρόνια και υπό την καθοδήγηση του Δημ. Ζορμπά έχει δραστηριοποιηθεί έντονα προς αυτή την κατεύθυνση. Για το Επικουρικό μάλιστα , η μείωση των ανασφάλιστων οχημάτων αποτελεί ζωτικό θέμα επιβίωσης μετά το αδιέξοδο στο οποίο είχε φτάσει προ 3ετίας.

Η συστράτευση και της Γεν. Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων στην προσπάθεια αυτή, δείχνει ότι πλέον οι θεσμοί επιδιώκουν να μειώσουν και το κόστος αποζημιώσεων από τα ατυχήματα και να χρησιμοποιήσουν το «κυνήγι» των ανασφάλιστων οχημάτων ως ένα δημοσιονομικό εργαλείο απ’ το οποίο θα εισρεύσουν πάνω από 40 εκατ. ευρώ άμεσα με ορίζοντα διετία να φτάνει στα 100 εκατ. ευρώ. Άλλωστε πλέον το ύψος των ασφαλίστρων αυτοκινήτου έχει μειωθεί τόσο πολύ που παύει να αποτελεί άλλοθι για την μη ασφάλιση τους. Ας μην ξεχνάμε ότι η είσοδος και των ΕΠΥ στο χώρο ασφάλισης αυτοκινήτου βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να υπάρχει έστω και μία υποτυπώδης ασφαλιστική κάλυψη σε κατηγορίες οχημάτων (ταξί, οικονομικοί μετανάστες, επαγγελματίες τουρισμού) οι οποίοι είχαν παλαιότερα μεγάλο ποσοστό ανασφάλιστων οχημάτων.

Η προσπάθεια είναι σοβαρή αρκεί να μην περιοριστεί σε ‘τρομοκρατικές’ και ‘αστυνομοκρατικές’ επικοινωνίες και προβολές. Χρειάζεται να συνεχιστεί ως μία προσπάθεια πειθούς και συνειδητοποίησης τι σημαίνει ανασφάλιστο όχημα σε ατύχημα.