Είναι δεδομένη η αποζημίωση όταν ο κίνδυνος είναι υψηλός;

της Ελενας Ερμείδου

Πάντα ο κίνδυνος που αναλαμβάνουν οι (αντ)ασφαλιστικές είναι δυνητικός. Ποτέ δεν είναι σίγουρος, οι πιθανότητες να βγει διαφέρουν από το είδος του κινδύνου, τις συνθήκες, την περιοχή και άλλες επιμέρους παραμέτρους.

Σίγουρη, ωστόσο είναι η αποζημίωση που θα έχει να λαμβάνει μία ασφαλιστική από μία αντασφαλιστική, αν είναι σωστά αντασφαλισμένη. Συνεπώς το ζητούμενο δεν είναι το ύψος του κινδύνου, αλλά η σωστή κατανομή / διασπορά του κινδύνου, κυρίως σε αντασφαλιστικά σχήματα, ώστε αν επέλθει η ζημιά οι αποζημιώσεις να καταβάλλονται από πολλές αντασφαλιστικές.

Η αντασφάλιση εφαρμόζεται με βάση το τι στρατηγική έχει επιλέξει κάθε ασφαλιστική. Εχει σαν βασικό ρόλο την μείωση των κεφαλαιακών απαιτήσεων, την ενδυνάμωση των δεικτών φερεγγυότητας με βάση της διατάξεις περί φερεγγυότητας.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι επαρκώς αντασφαλισμένες οι ασφαλιστικές;

Πώς υπολογίζουν το όφελος που προκύπτει από το κόστος που αντιστοιχεί από την εξοικονόμηση των εποπτικών κεφαλαίων σε σχέση με μία δυνητική μείωση της κερδοφορίας;

Και τι παραδείγματα έχουν υπάρξει ώστε να μπορούν τα μεγέθη να συκριθούν.

Πολλές πάντως ασφαλιστικές δηλώνουν στο IW ότι η αντασφάλιση κοστίζει

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*