Το Ασφαλιστικό, ο Τόμσεν και οι ασφαλιστικές

του  Νίκου Σακελλαρίου

Η ανεπάρκεια του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος και η έλλειψη προθέσεων  για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που θα ανοίξουν δρόμο και για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες όπως έκανε το ΔΝΤ στην Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια είναι μερικοί από τους βασικούς λόγους που το ΔΝΤ του κ. Τόμσεν  θέλει να αποχωρήσει από το πρόγραμμα για την Ελλάδα και θα αποφασίσει το ΔΝΤ σήμερα* για την παρουσία του.  Βεβαίως και ο βασικότερος λόγος είναι το γεγονός ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι το ΔΝΤ καλείται απλώς να χρηματοδοτεί χωρίς να εισακούγεται. Όμως για το ΔΝΤ  οι ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και ιδιαίτερα η δημιουργία δύο-τριών πυλώνων και σίγουρα Επαγγελματικών Ταμείων με διαχείριση ιδιωτικών φορέων αποτελούν βασικές παράμετρες σε όλες τις χώρες που είχε γνωμοδοτήσει σε Ευρώπη και Αμερική.

Οι μεταρρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό με παρουσία και της ιδιωτικής ασφάλισης ήταν άποψη του ίδιου του Τόμσεν  από την περίοδο 2010-2012 όταν ήταν επικεφαλής της τεχνικής αντιπροσωπείας.  Ο Τόμσεν είχε κτυπήσει εδώ και 6 χρόνια το καμπανάκι του κινδύνου για το ελληνικό Ασφαλιστικό, τονίζοντας σε εκθέσεις του ότι δεν γίνεται να υπάρχει σε μία πτωχευμένη  χώρα , δείκτης αναπλήρωσης μέχρι 105%  όταν στην υπόλοιπη αναπτυγμένη Ευρώπη η μέση αναπλήρωση δεν ξεπερνούσε το 50%. Στις εκθέσεις μάλιστα παρέθεται και όλους τους συντελεστές (δημογραφικούς, οικονομικούς, επενδυτικούς) βάσει των οποίων το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα δεν θα είχε ζωή πάνω από 2-3 χρόνια με τους ρυθμούς ανάπτυξης που προεξοφλούσε το ΔΝΤ.  Εύλογο ήταν να ζητήσει από τις κυβερνήσεις εκείνης της περιόδου την αναδιαμόρφωση του συστήματος κατά τα πρότυπα της Κεντρικής Ευρώπης και της Ρουμανίας- Βουλγαρίας στις οποίες ο κεντρικός πυλώνας ανάπτυξης εστίασε στην δημιουργία δυνατών σχημάτων δημοσίου – ιδιωτικού φορέα.

Στην Ελλάδα , οι μεταρρυθμίσεις από το 2014 και μέχρι σήμερα ήταν εστιασμένες κυρίως στην περικοπή συντάξεων με στόχο τη δημιουργία μίας ενιαίας κεντρικής (βασικής ) σύνταξης  και από εκεί και πέρα.. τίποτε άλλο. Το ΔΝΤ παραμερίστηκε προς όφελος της Ε.Ε. και της Γερμανίας και οι κυβερνητικοί στόχοι της περιόδου 2015-2016 ήταν κυρίως να αυξάνονται οι φόροι προκειμένου να δημιουργηθούν πλασματικά πλεονάσματα. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και την αδυναμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το Ασφαλιστικό , το ΔΝΤ δεν θέλει να επιστρέψει  μόνο ως χρηματοδότης σε ένα μάταιο εγχείρημα.  Εάν η σημερινή* του εισήγηση είναι να επιστρέψει θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι οι προτάσεις του για το Ασφαλιστικό  θα υλοποιηθούν από την κυβέρνηση.

*Το παρόν κομμάτι δημοσιεύτηκε χτες 6 Φεβρουαρίου 2017