Τοπίο στην ομίχλη η ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς

του Νίκου Σακελλαρίου

Ξημέρωσε  λοιπόν το 2017 μεσα σε ένα θολό  φως που δεν προμηνύει ιδιαίτερα ευχάριστα πράγματα για την ελληνική οικονομία και τους έλληνες πολίτες.  Η φορολογική καταιγίδα στην οποία βρίσκονται όλοι οι νομοταγείς πολίτες  θα συνεχιστεί και το 2017 , ίσως και το 2018.  Μία πολιτική δημιουργίας πλεονασμάτων με απώτερο στόχο την έξοδο στις αγορές τουλάχιστον το 2018 και τη συμμετοχή σε πρόγραμμα  QE,  εάν αυτά συνεχιστούν μετά το 2017.  Όπερ σημαίνει ότι θα έχουμε μέσα στο 2017  μία νέα συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος των μέσων πολιτών  κατά 20% από άμεσους και έμμεσους φόρους  για να κερδίσουμε  υποθετικά 1,5-2 δισ. ευρώ από μία εικαζόμενη και διόλου σίγουρη έξοδο στις αγορές μέσα στο 2017-2018.  Συρρικνώνουμε δηλαδή ΑΕΠ για κερδίσουμε από δανεισμό.

Ωραία οικονομικά έτσι;

Για την ασφαλιστική αγορά, οι αυξήσεις φορολογικών επιβαρύνσεων και ασφαλιστικών εισφορών προς τους ελεύθερους επαγγελματίες  φαίνεται ότι θα οδηγήσει τους διαμεσολαβούντες  είτε σε νέα ‘λουκέτα’  είτε σε μεγάλες συγχωνεύσεις για τη δημιουργία μεγάλων σχημάτων. Αυτό όμως θα δημιουργήσει παράλληλα και αύξηση της ανεργίας σε μία εποχή που υποτίθεται ότι  θέλει η κυβέρνηση να την μειώσει.  Σε ότι αφορά τις επιχειρηματικές εξελίξεις, όλοι πλέον έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στην υπόθεση  της Εθνικής Ασφαλιστικής. Μίας εταιρείας 150 ετών συνδεδεμένης όχι μόνο με τις ασφαλιστικές εξελίξεις αλλά με την ευρύτερη διαχρονικότητα της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Υποψήφιοι υπάρχουν αρκετοί μαθαίνουμε και ξεχωρίζουν δύο βασικοί διεκδικητές.  Για τις υπόλοιπες ασφαλιστικές εταιρείες, η νέα χρονιά υπόσχεται μεγάλες δυσκολίες, «αίμα και ιδρώτα» για την επιβίωση και την ανάπτυξη. Το επιχειρηματικό περιβάλλον δεν θα είναι φιλικό, οι πολίτες θα έχουν λιγότερα διαθέσιμα εισοδήματα και οι νέες απαιτήσεις των Solvency II θα είναι αυξημένες.  Ήδη τα πρώτα δείγματα του 2016 ήταν μεν θετικά αλλά απαιτήθηκαν τεράστια κεφάλαια και πολλές εργατοώρες για να επιτευχθούν οι ποιοτικοί και ποσοτικοί στόχοι.  Πόσες εταιρείες μπορούν να αναχρηματοδοτήσουν τις ανάγκες τους μέσα στα επόμενα 2 χρόνια;

H ελληνική ασφαλιστική αγορά χρειάζεται ανάσες. Ανάσες φορολογικές και θεσμικά κίνητρα. Η άμεση εφαρμογή του μοντέλου των Επαγγελματικών Ταμείων, η σύνδεση με ΣΔΙΤ για καλύψεις φυσικών καταστροφών, η δημιουργία ενός συνταξιοδοτικού συστήματος για τους εργαζόμενους κάτω των 50 ετών με ιδιωτικούς αποταμιευτικούς λογαριασμούς, η πώληση του χρέους του Επικουρικού Κεφαλαίου που βαρύνει την κεντρική διοίκηση, είναι μερικά από τα πολλά μέτρα που μπορούν να λειτουργήσουν για την ανακούφιση του συστήματος κατ’ αρχήν και την ανάπτυξή του στο μέλλον, δηλαδή μετά το 2017.

Ας έχουμε τουλάχιστον υγεία την νέα χρονιά για να μπορούμε να σχολιάσουμε. Γιατί για ευτυχία , ηρεμία και ευμάρεια δύσκολα το βλέπουμε.