Να κάνει ολική αναθεώρηση πρακτικών η ασφαλιστική αγορά

του Νίκου Σακελλαρίου  

To 2016 τελειώνει και  μαζί του τελειώνουν οι ελπίδες για μία σημαντική ανάκαμψη του κλάδου.  Αν το 2016 , η ασφαλιστική παραγωγή  κλείσει πτωτικά σε σχέση με το καταστροφικό 2015 τότε θα έχουμε μία σημαντική οπισθοδρόμηση για την ασφαλιστική αγορά στο σύνολό της. Αν κλείσει με μία οριακή θετική μεταβολή θα είναι απλώς μία εξίσου κακή χρονιά.

Προσπαθώντας να αναλύσουμε τι φταίει για την κακοδαιμονία του κλάδου εξετάσαμε όλες τις παραμέτρους.  Τα τιμολόγια, την συμπεριφορά , το παρελθόν του κλάδου , το εισόδημα του μέσου ασφαλισμένου , τις επενδύσεις  και καταλήξαμε ότι όλα έχουν συνδράμει στο να βρίσκεται η ασφαλιστική αγορά  κάτω ακόμη και το γνωστό 2,5% επί του ΑΕΠ.  Ενδεχομένως εφέτος να αγγίξει το 2% ή ίσως και χαμηλότερα αν το ΑΕΠ μείνει σταθερό.

Τα συμπεράσματα από την αναζήτησή μας ήταν απλά.  Τα τιμολόγια στις ασφαλίσεις  Ζωής και Γενικών σε σχέση με το μέσο εισόδημα και κυρίως την αγοραστική δύναμη του μέσου καταναλωτή-ασφαλισμένου έχουν αυξηθεί.  Το λεγόμενο PPP (price purchase parity) έχει μειωθεί δραματικά  μέσα στο 2016 εξαιτίας και της καθίζησης των εισοδημάτων και της δραματικής αύξησης των φόρων.  Η συμπεριφορά των ασφαλιστικών εταιρειών και των διαμεσολαβούντων έχει βελτιωθεί αλλά δυστυχώς το παρελθόν του κλάδου την αναιρεί.  Στο πρόσφατο hackinnow που διοργάνωσε ο συντονιστής cluster  Corallia μαζί με την Groupama  για τις ασφαλίσεις, μία διαγωνιζόμενη (όχι πάνω από 22 ετών )  είπε ανοικτά παρουσιάζοντας μία εφαρμογή ότι «οι ασφαλιστικές δεν ήταν πολύ φιλικές με το κοινό». Σοκ.  Μήπως αυτή δεν είναι παγιωμένη άποψη;  Έχει κατανοήσει o κλάδος  ότι το παρελθόν λειτουργεί ως βαρίδι στην ανάπτυξη του ;  Οι ασφαλιστικές «αρπαχτές», οι μεταφορές χαρτοφυλακίων , οι μειώσεις καλύψεων , η ψυχολογική  τρομοκρατία και η κακή πώληση στον πελάτη όπως γίνονταν τις προηγούμενες δεκαετίες, το πλασάρισμα μη κατάλληλων επενδυτικών προϊόντων σε λάθος εποχή, έχουν δημιουργήσει μία εικόνα χαμηλής εκτίμησης για τον ασφαλιστικό κλάδο.

Το ότι οι ασφαλισμένοι στην κοινωνική ασφάλιση που είναι άνω των 40 ετών αρνούνται να ασφαλιστούν στην ιδιωτική ασφάλιση  έχει να κάνει με αρνητικές συμπεριφορές προς τον πελάτη ιδιαίτερα στον κλάδο του αυτοκινήτου τις προηγούμενες δεκαετίες.  Υποθέσεις απλών  τροχαίων  που έληγαν με εκατοντάδες τηλεφωνήματα, αναμονή πολλών μηνών  πολύ άγχος  και μεγάλο φόβο για τα έξοδα έχουν ‘τραυματίσει’  ανεπανόρθωτα την ασφαλιστική συνείδηση του νέο-έλληνα.  Το νέο πρόσωπο της ασφαλιστικής αγοράς είναι σαφώς πιο ελκυστικό αλλά χρειάζεται να προσπαθήσει ακόμη περισσότερο για να φτιάξει την εικόνα του στον μέσο Έλληνα.