Σε ποιους πέφτει το «τσεκούρι» του νέου ΕΝΦΙΑ

Του Νώντα Χαλδούπη

Ακραίες φορολογικές επιβαρύνσεις, που φθάνουν ακόμη και τα 600.000 ευρώ για λίγα φυσικά πρόσωπα με μεγάλες περιουσίες, φέρνει η αναμόρφωση του ΕΝΦΙΑ, με αύξηση συντελεστών και μείωση του ορίου επιβολής του συμπληρωματικού φόρου σε 200.000 ευρώ, τονίζουν οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ στο τακτικό δελτίο τους.

Ειδικότερα, όπως αναφέρουν:

• Ο αυξημένος συμπληρωματικός φόρος του 2016 θα ανέλθει σε €22.432, κατά μέσο όρο, για 26.013 συμπολίτες μας, ενώ ακόμα υψηλότερο συμπληρωματικό φόρο θα καταβάλλουν 806(!) άτομα με συνολικό όφελος για τον προϋπολογισμό €66 εκατ.
• Τέσσερα φυσικά πρόσωπα μάλιστα θα καταβάλουν συμπληρωματικό φόρο €599.935 και θα συνεισφέρουν μέσω του συμπληρωματικού φόρου στα κρατικά έσοδα €2,4 εκατ. (μόνο!).
• Σε ό,τι αφορά νομικά πρόσωπα, από 45.000 εταιρείες που θα επιβαρυνθούν συνολικά με €240 εκατ. συμπληρωματικού φόρου, 33 εταιρείες θα καταβάλλουν €40 εκατ. και 2.300 εταιρείες, πολλές εκ των οποίων λόγω της δραστηριότητας τους έχουν σημαντικές επενδύσεις σε ακίνητα, €140 εκατ.
• Η οικονομική τους εξόντωση, καθώς τα ακίνητά τους είναι σχεδόν αδύνατον να πωληθούν αξιοπρεπώς στην τρέχουσα συγκυρία, θα αποφέρει στα κρατικά ταμεία ένα ποσό που είναι αμελητέο σε σύγκριση με τα συνολικά έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ – που θυμίζουμε ισοδυναμεί με την επιδότηση του κράτους προς τους ΟΤΑ.
• Κυρίως όμως, αυτές οι ακραίες και ορατές σε όλους τους επενδυτές περιπτώσεις αποθαρρύνουν και τους πιο τολμηρούς από κάθε σκέψη επένδυσης στα ακίνητα.
• Ο συμπληρωματικός φόρος που θα πληρώσουν φυσικά και νομικά πρόσωπα το 2016 (€800 εκατ. περίπου) υπολείπεται της απώλειας εσόδων €900 εκατ. από φόρο μεταβίβασης ακινήτων την περίοδο 2009 (έσοδα άνω του €1 δις) – 2016 (προβλεπόμενα έσοδα λίγο πάνω από €100 εκατ.).

Οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ υπογραμμίζουν ότι «η ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων περνά μέσα από τον εξορθολογισμό της φορολογίας κατοχής ακινήτων, με εξάλειψη των ακραίων επιβαρύνσεων ειδικά σε απρόσοδες, λόγω ατελειών του θεσμικού πλαισίου, περιουσίες, την κατάργηση του δημαγωγικά χρήσιμου αλλά στην πράξη αντιπαραγωγικού και απλά εκδικητικού συμπληρωματικού φόρου και τη μετάβαση σε ανταποδοτική φορολόγηση από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης».