Μετ’ εμποδίων οι πωλήσεις στον κλάδο ζωής

Εμπόδια στην πώληση των προγραμμάτων του κλάδου Ζωής δεν βάζουν μόνο τα capital controls και η ύφεση, αλλά και η νομοθεσία. Εν προκειμένης, το Solvency II θέτει ως προϋπόθεση για την πώληση ενός προγράμματος Ζωής την είσπραξη του ασφαλίστρου.

Το μέτρο της προείσπραξης τίθεται ως προαπαιτούμενο, πέρα από τον κλάδο ασφάλισης οχημάτων και σε άλλες κατηγορίες ασφαλιστικών προϊόντων, προκαλώντας εμπλοκή στη διαδικασία πώλησης, λόγω της περιορισμένης ρευστότητας που αντιμετωπίζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά.

Όπως δηλώνεται στο IW, «η επιβολή του τυπώνω – πληρώνω στις ασφαλίσεις αυτοκινήτων αποφασίσθηκε λόγω ουσιαστικών προβλημάτων που είχαν παρατηρηθεί στις συναλλαγές, αλλά και τις ανανεώσεις των ασφαλιστηρίων συμβολαίων, όμως στον κλάδο Ζώης δεν υπήρχε κανένας λόγος να ισχύει κάτι ανάλογο. Το αντίθετο, το μέτρο μόνο προβλήματα προκαλεί στην αγορά» τονίζεται.

Κι αυτό διότι, καταρχήν οι ασφαλιστικές εταιρείες υποχρεούνται να προσαρμόσουν ανάλογα τα μηχανογραφικά τους συστήματα και κατά δεύτερο εξαναγκάζονται να προκαλέσουν με τη στάση τους τούς πελάτες τους, ζητώντας την προπληρωμή των ασφαλίστρων για να θέσουν σε ισχύ τα συμβόλαια, όταν όλοι γνωρίζουν ότι χρήμα δύσκολα κυκλοφορεί στην αγορά λόγω της παρατεταμένης ύφεσης.

Πάντως, ορισμένες εταιρείες, προκειμένου να ξεπεράσουν το πρόβλημα αποφάσισαν να ερμηνεύσουν διαφορετικά τη σχετική διάταξη. Θεώρησαν δηλαδή ότι μπορούν να εκδώσουν συμβόλαιο πριν εισπράξουν το ασφάλιστρο και να το παραδώσουν μετά την καταβολή του τιμήματος από τον πελάτη. Εκτίμησαν με άλλα λόγια ότι, το Solvency II επιβάλλει την προείσπραξη όχι πριν την έκδοση του συμβολαίου, αλλά πριν την παράδοσή του.

Αντίστοιχα προβλήματα έχουν δημιουργηθεί και στον κλάδο Πυρός, κυρίως σε ότι αφορά τις επιχειρήσεις, οι οποίες κατά βάση πληρώνουν με μεταχρονολογημένες επιταγές, όταν αυτές δεν αναγνωρίζονται από τη νομοθεσία.