Δυσλεξία από το χαρτοβασίλειο των υποχρεώσεων

[staerbox]

Οι υποχρεώσει πολλές και όλες σε χαρτί. Όπως επίσης σε χαρτί και οι όροι των συμβολαίων και των συμβάσεων. Η δυσφορία που εισέπραξαν οι πελάτες τεράστια. Η αγανάκτηση των στελεχών των εταιρειών απερίγραπτη. Οι προθεσμίες έτρεχαν και η αγωνία μεγάλωνε. Και η ουσία από όλα αυτά ποια ήταν. Πόσο είχε αντίκρισμα όλο το χαρτομάνι και οι χρονικοί περιορισμοί και οι καταγραφές και οι απογραφές στα ασφαλιστήρια συμβόλαια.

Πόσο βγήκαν κερδισμένοι οι καταναλωτές αλλά και η διαφάνεια στην αγορά αφού προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις οδηγούσαν όλα. Τι άλλαξε στην ασφαλιστική πραγματικότητα από όλα αυτό το γραφειοκρατικό χάος. Πιάστηκαν οι επιτήδειοι; Εντοπίστηκαν –λόγω γραφειοκρατικών υποχρεώσεων- «μαύρες τρύπες»; Βοηθήθηκε η αγορά; Έπεσε φώς στα συμβόλαια που για τα μάτια των καταναλωτών ήταν σκοτεινά; Μήπως διευκολύνθηκε ο έλεγχος από τη χαρτούρα και τις υποχρεώσεις. Πόσο απλά έγινα τα πράγματα ώστε να ανταποκριθούν στις σύνθετες απαιτήσεις της εποχής και την ανάγκη για υψηλές ταχύτητες και «φωτεινότητα»;

Πόσες δεκάδες σελίδες ακόμα και με κωδικούς σου ζητά το χρηματοπιστωτικό σύστημα όταν θέλεις να αγοράσεις ένα επενδυτικό προϊόν; Κάποιοι το ονόμασαν MiFid και επάνω σε αυτή ζητούν από τον πελάτη να υπογράφει ώρες και να μονογράφει και να βάζει και «σημαδιακές» ημερομηνίες. Τώρα βλέπουμε ότι η ΕΕ προωθεί και άλλα μέτρα, για τη διαφάνεια λέει. Την πρόθεση δε την αμφισβητούμε αλλά πόσο τελικά διαφανές είναι το χαρτοβασίλειο που τρώει ώρες, στοιχίζει σε χρήμα και τελικώς ρίχνει φώς ή κουκουλώνει το σύμπαν και οδηγεί σε δαιδαλώδεις διαδρομές; Πώς η ασφαλιστική αγορά θα προχωρήσει με χαώδεις διαδικασίες; Αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί και έγινε δυσλεκτική.

ΥΓ: Και όταν μιλάμε για «χαρτί» εννοούμε και τις ηλεκτρονικές διαδικασίες και φόρμες εντύπων(όχι αυτές που διευκολύνουν τη δουλειά αλλά αυτές που απορροφούν όλη την ενέργεια ενός επαγγελματία)